Onderzoek toont aan dat ons brein op een andere manier reageert op online en offline sociale interacties. Videobellen en persoonlijk contact zijn twee totaal verschillende ervaringen voor onze hersenen. Dit heeft zowel gevolgen op cognitieve als sociale vlakken.
Verschil in breinreactie bij online en offline interacties
In het digitale tijdperk van vandaag is het heel gewoon om online te vergaderen, studeren of te socializen. Onderzoek van de Yale University toont echter aan dat online en offline sociale interacties door ons brein verschillend worden verwerkt. Hoewel online communiceren veel voordelen kan hebben, zoals besparen op reistijd, zijn er belangrijke verschillen met persoonlijke interacties die van invloed kunnen zijn op onze sociale ervaringen.
Meer hersenactiviteit bij persoonlijk contact
Tijdens persoonlijke gesprekken worden de delen van onze hersenen die belangrijk zijn voor sociale cognitie, zoals het begrijpen van de gedachten, gevoelens en bedoelingen van anderen, meer geactiveerd. Bovendien is er bij persoonlijk contact meer en langer oogcontact, worden de pupillen groter en lopen de hersengolven meer in sync met die van de gesprekspartner. Dit toont een hogere mate van betrokkenheid en aandacht bij live interacties.
Minder hersenactiviteit bij online communicatie
Uit het onderzoek van Yale University blijkt dat videobellen minder activiteit in de sociale hersengebieden veroorzaakt. Dit komt waarschijnlijk door het gebrek aan spontane, natuurlijke interacties die normaal gesproken optreden bij persoonlijke gesprekken. Bovendien is er bij online gesprekken minder en korter oogcontact en lopen de hersengolven minder synchroon met die van de gesprekspartner. Dit duidt op een minder intensieve sociale interactie tijdens online communicatie.
De lagere kwaliteit en resolutie van videobeelden kunnen de bevrediging van online interacties verminderen. Vertragingen in de geluidsoverdracht kunnen de timing en intonatie van de spraak verstoren. Bovendien is het moeilijk om echt oogcontact te maken via een camera, wat kan leiden tot minder verbinding en vertrouwen. Het beperkte beeld zorgt ook dat we belangrijke visuele informatie en context missen, zoals lichaamstaal.
Naast de verschillen in breinreactie, suggereert onderzoek van de Aalto University dat online communicatie ook vermoeiender kan zijn dan persoonlijke interacties. Dit komt niet door de hoge werkdruk, maar omdat je lichamelijk minder geprikkeld wordt. Vooral wanneer de camera uit staat tijdens een vergadering, kan de aandacht van de deelnemers verslappen en neigt men naar multitasking om meer mentale stimulatie te zoeken.
